عشوة
معنی
[ عَ شْ وَ ] (ع اِ) اسم المرة است از
مصدر عَشْو. (از اقرب الموارد). رجوع به
عشو شود. || تاریکی، یا از اول شب تا ربع
آن: مضی من اللیل عشوة. (از منتهی الارب)
(از اقرب الموارد). || کار ناپیدا نمودن و
کردن. (منتهی الارب): أوطاه عشوة؛ او را بر
امری ملتبس و مشتبه واداشت، و آن را
هنگامی گویند که به وی از امری
سرگردان کننده خبر دهد و یا از امری خبر دهد
که دچار گرفتاری گردد. (از اقرب الموارد).
عِشْوة. عُشْوة. و رجوع به عشوة شود.