[ شِ ] (اِخ) ابن حسین بن عمر عیسی الشافعی. نحوی است و به حدیث و لغت مشغول بود. از مردم حلب و مدرس مدرسهٔ بهائیه حلب بود، سپس به تدریس حدیث در جامع کبیر و جامع عادلیه پرداخت. از آثار اوست: «شرح الفیهٔ ابن مالک» در نحو و کتاب کوچکی به نام «النحو» و تعلیقاتی در «التفسیر». در سال ۱۲۹۲ هـ . ق. وفات یافت. (از اعلام زرکلی).